qamçı — is. Heyvanları vurmaq, yaxud hürkütmək üçün bir ağacın ucuna bağlanmış ip, dəri və s. ; şallaq, qırmanc. Arabaçı atları saxladı, düşdü yerə. Sonra qamçını arabanın içinə tullayıb getdi. C. M.. Bu zorbalıqda ayı mənim qamçımın qorxusundan hələ bir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əliqamçılı — sif. 1. Əlində qamçı olan, əlində qamçı tutmuş. Əliqamçılı süvari. Əliqamçılı polislər. 2. məc. Zalım, qəddar, zülmkar mənasında … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dürə — I (Şuşa) təbil çubuğu. – Bu çox yaxşı dürədi II (Şuşa) 1. qırmanc, qamçı. – Ata bir dürə çəkdim, sıçradı 2. bax dirə. – Qurşağını aç, dürə qayırax ◊ Dürə tutmax – divan tutmaq. – Sənə bir dürə tutaram ki… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
fitəx’ — (Cəlilabad) bağırsaqdan hazırlanmış qamçı. – Gördüm, Əli fitəx’nən döyey atı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
go:ux — (Bakı) qamçı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gö:üz — (Bakı) qamçı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xərəzən — I (Culfa) uzun qamçı. – Cütçünün gərəx’ yaxşı xərəzəni olsun II (Qazax) bax xarazan. – Xərəzən ulağı əldən tüşmüşdü … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
matrax — (Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Qazax) qamçı. – At minəndə matrağ olor vurmağa (Qazax); – Matrağı mana ver (Borçalı) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
murdaça — (Şamaxı) bax mırdarça. – Qamçı qayırmağçun ən yaxşı ağac murdaçadı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
zollamax — (Çənbərək, Kürdəmir, Qazax, Şamaxı, Tovuz, Zəngilan) gönü uzununa kəsmək, zolaq zolaq kəsmək. – Gönü qurudub zollamağ lazımdı (Şamaxı); – Gönü qabaxcadan duzduyurux, so:ra quruyana yavıx zolluyurux (Zəngilan); – O gönü zolluyuf qamçı düzəldəjəm… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lət — f. 1) döymə, vurma, zərbə; 2) zərər, ziyan; 3) şallaq, qamçı; 4) toppuz, güz; 5) parça, hissə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
